Daar ligt een verhaal ... (2e-hands)

De zorg voor mensen met een verstandelijke handicap - ooit de aanleiding en het begin van het werk binnen de Christelijke Vereniging tot Verpleging van Zwakzinnigen al snel geheten de Vereniging Rekkensche lnrlchtingen, later overgegaan in de Van Ouwenaller Vereniging - heeft mij geleerd dat levensverhalen van mensen bij voorkeur niet alleen aan het einde van het leven verteld en geschreven zouden moeten worden.

Hetzelfde lijkt mij te gelden voor organisaties, zeker organisaties die zich met zorg voor mensen bezighouden. Een boek dat verschijnt ter gelegenheid van de opheffing van de VRI/VOV, lijkt op zo'n verhaal: eindbalans dle eigenlijk geen eindbalans kan zijn en het ook niet is. Geen eindbalans omdat in het verre en nabije verleden al vele balansen zijn opgemaakt binnen de vereniging en haar instellingen, maar ook omdat de verhalen over en van mensen nog verder verteld gaan worden in de Stichting Hanzeborg, de Stichting Oldenkotte, de Stichting Rentray en de Stichting TACTUS.

Het enige dat verdwijnt is de overkoepeling, de organisatorische samenhang van de VRI/VOV: ooit noodzakelijke voorwaarde voor de voortgang van het werk, later ervaren als van buiten opgelegde dwang. Of het opheffen van de vereniging een juiste keuze is, zal de toekomst uitwijzen. 

De verhalen zullen doorgaan: verhalen van bewoners, patiënten en cliënten zullen doorgaan, verhalen van medewerkers en andere betrokkenen, wel of niet vastgelegd door een vaardig chroniqueur als Johan ten Broeke, die niet alleen als ervaren geschiedschrijver maar ook als oud-medewerker van 'binnenuit' vorm aan die verhalen heeft gegeven. 

Ik beveel het boek daarom van harte ter lezing aan: veel bekends is erin te lezen, vele nieuwe dingen worden daaraan toegevoegd; verhalen van mensen, verhaal van een unieke organisatie en daarmee een verhaal van een stukje bijzondere zorggeschiedenis in Nederland.

Mr.Frits J.A.Oostrik
Eibergen, 30 juni 2003